Om eerlijk te zijn was de enige referentie die ik had voor Iowa een nummer uit de musical The Music Man, waarin de stadsmensen Give Iowa a try zingen.
Doug Goettsch had zo'n overtuiging niet nodig. Na bijna twee jaar bij het Culinary Institute of America in de Napa Valley te hebben gewerkt als directeur bedrijfsrelaties (hij bracht daarvoor bijna twintig jaar door bij Hawkeye Foodservice Distribution), was hij klaar om afscheid te nemen van de culinaire elite en terug te keren naar Iowa's vertrouwde uitgestrektheid van glooiende vlaktes, eindeloze gouden maïsvelden en enorme clusters van windturbines. Ik kwam op bezoek bij zijn huis in Iowa om de anatomie van zijn bedrijf te bestuderen, een grote bieruitgave te vieren en eerlijk een biertje te delen met een vriend, maar wat ik niet had verwacht was dat ik zoveel van de ziel van een man in een pint zou zien gegoten. Een plek die voorheen bekend stond als Joensy's Restaurant, de thuisbasis van de grootste en beste varkenshaas in Iowa, was het epicentrum van de grote plannen van Goettsch.
Goettsch bestuurt een grote rode pick-up, een TRD 4×4 off-road met Big Grove op het kentekenplaatframe met het logo van de brouwerij: een mythische gehybridiseerde hopmaïs die zijn twee echte versies van Iowa combineert. Als hij me ophaalt voor het vliegveld, betreden zijn sneakers maat 15 lichtjes de grond en we pakken de auto in.
Onze eerste stop was Solon, een klein stadje met een paar duizend inwoners. Solon is thuis geweest Big Grove-brouwerij Het vlaggenschip van de brouwerijpub sinds de oprichting van het bedrijf in augustus 2013. Met 150 zitplaatsen (waarvan er in de zomer nog eens 50 op het terras staan) is het vanaf het begin een non-stop succesverhaal voor een kleine stad geweest. Een gastheer verwelkomt ons terwijl Goettsch stopt om hallo te zeggen en elke klant en medewerker op zijn pad de hand schudt, terwijl hij langzaam op weg is naar de lilliputiaanse 200 vierkante meter grote brouwerij achterin. Goettsch, die op 1,80 meter hoogte uittorent, bood aan mij een rondleiding te geven door de oorspronkelijke brouwerij. Kun jij in een cirkel draaien? grapte hij. Dit was waar het allemaal begon.
Goettsch is een geboorteplaats Hawkeye. Hij groeide hier op als jongste van zes met vijf oudere zussen, een stille reus met goed gekapt wit haar en een sikje. Zijn visie was om met zijn brouwerij een letterlijk groot bos te creëren door in Iowa te investeren – en tot nu toe is dat gelukt. Big Grove heeft Toppling Goliath omvergeworpen als die van Iowa Makkelijk Eddy ; werd het officiële ambachtelijke bier van de Iowa Hawkeyes (alma mater van voormalig NCAA-superster Caitlin Clark); en is nu begonnen uit te breiden buiten de staatsgrenzen om de vijfde taproom van Big Grove te openen Omaha Nebraska.
Terwijl de Solon-tapkamer 5000 vierkante meter groot is, is die in Iowa City de grootste eet- en drinkgelegenheid in de staat met 26.000 vierkante meter binnen en nog eens 25.000 vierkante meter buiten – ruim een hectare. Er is plaats voor 1200 personen.
Ik weet niets van bier, grapte Goettsch. Zijn partners zochten hem daadwerkelijk op en waren al hier in Iowa verankerd. Zoon-moeder duo Matt en Faye Swift hadden een diepe achtergrond in bars. Goettsch kende hen uit de industrie en zeker van het drinken in hun etablissementen. Faye opende Sluggers Neighborhood Bar Overstroming van Iowa in 2008 klanten dronken pinten op de reg. Om de familie-erfenis voort te zetten nam Matt in 2009 Rookies over in North Liberty, herboren als Reds die ambachtelijk bier introduceerde voor dorstige Hawkeyes. Toen de stad hun verzoek afwees om de Reds aan te vullen, werden de zaden van Big Grove geplant.
Solon-locatie van Big Grove BreweryHet volgende was Nate Kaeding . Hij werd de heer Iowa genoemd als voetballer vóór een carrière in de NFL bij de San Diego Chargers en was ook Matts vriend vanaf de basisschool. Toen de held uit zijn geboortestad Kaeding via zijn bedrijf investeerde in een reeks restaurants in Iowa City Gouden GLB-gastvrijheid waarin Goettsch heeft samengewerkt aan enkele ondernemingen (zie: Pullman Bar
Het bier
Bill Heinrich was de eerste brouwer bij Solon. Het werd gebruikt als proefbrouwerij voor de ontwikkeling van zuren en lagers. Citrussurfer een citrustarwe die nu in versies met citroenbessen, limoen en watermeloen is, is amper twee jaar oud en booming. Zelfs daarvoor waren de Eddys: West Eddy Easy Eddy’s West Coast-variant; Koninklijke Eddy een imperiale wazige IPA van 9% ABV met een over-the-top hoeveelheid Citra en Talus droge hop; Grote Ed een dubbel-wazige IPA met Sabro Mozaïek en Simcoe; Vries Eddy een koude IPA; en zelfs Australische Eddie met perzikkleurige, in Australië geteelde Galaxy- en Enigma-hop. Voor de lokale bevolking is er een Boomtown golden ale gebrouwen met gerst uit het Midwesten en een Iowa City Lager een Pilsner met Duits erfgoed. Hoewel de hoofdbrouwer van Andy Joynt Big Grove niet in een wapenwedloop zit met andere brouwerijen (hoewel BG’s Wapenwedloop een Amerikaans sterk pale ale steekt de draak met die zin) hij maakt drie tot vier nieuwe bieren per week en heeft er in zijn tijd daar waarschijnlijk meer dan een paar honderd gebrouwen. We weten waar de grens ligt en we lopen er recht op. Goettsch vat het nog eens voor de grap samen.
brouwerij in het centrum van la
Al snel raakte Big Grove keer op keer de capaciteit en Matt Swift wist dat het tijd was voor (grote) zaken. Ze breidden de brouwerijactiviteiten uit van Solon naar 30.000 vaten in Iowa City in 2017 en verdrievoudigden onlangs de productie in hun Liberty Drive-fabriek een paar jaar geleden door nog eens 65.000 vaten toe te voegen aan hun volume, wat bijna de maximale capaciteit van 100.000 vaten als geheel nadert. Met 42.000 vierkante meter om mee te werken, waaronder 9 meter hoge plafonds, 6 meter hoge tanks en meerdere enorme silo's die elk meer dan 50.000 pond graan bevatten, is deze plek een van de weinige dingen die Goettsch in de schaduw stelt. Big Grove kocht het grootste deel van de apparatuur uit een Green Flash-uitverkoop (acht fermentoren, twee brite-tanks, een brouwhuis met vijf schepen en een centrifuge), die arriveerde in 18 semi-vrachtwagens, waarvan de verkoop en verzending bijna een half miljoen dollar kostten.
Iowa City-locatie van Big Grove BreweryAfgezien van een tiental van hun eigen taplijnen, giet Big Grove nog eens duizend plus 100 handvatten op de markt in Illinois terwijl ze hun bieren dichter bij Chicago brengen. Kansas City is de volgende keuze. Hy-Vee, een supermarktketen in het Midwesten, toont trots Eddy 12-packs en was een groot voorstander van de verkoop van bijna 40.000 dozen dit jaar. Binnen de staat Iowa gaan we waarschijnlijk ongeveer 365.000 kisten afwerken, waarvan ik zou zeggen dat onze mix voor 55% uit verpakkingen (blikjes), 45% uit diepgang en 15% uit intern commentaar bestaat, aldus de COO van Mike Wehr Big Grove. We verkopen niet meer dan Toppling Goliath in het land, maar we zijn de
Richard de Walvis
Brouwers brouwen niet, ze zijn herders van gist. Ophelia Olson, een keldervrouw bij Big Grove, vertelde me. Olsons vroegere carrière was op een Montessorischool, een baan die op unieke wijze was toegerust om haar te helpen haar karakter uit de culturen in de brouwerij te lokken. Olson is van Latijnse afkomst en brengt smaken als Mexicaanse warme chocolademelk en churro-bananenstand in de mix. Tembleque, zo legde ze uit, is een [romige] Puerto Ricaanse advocaat. Al deze toevoegingen hebben hun weg gevonden naar Big Grove's Richard de Walvis een Russische imperiale stout die elf maanden op bourbonvaten heeft gerijpt. De release wordt elk jaar in het eerste weekend van december op een volledig over-the-top manier gevierd: van onbeperkte brunches tot het felbegeerde meergangendiner gecreëerd door het uitzonderlijke culinaire team van Big Grove.
Voor de jaarlijkse release beginnen klanten meestal kort na middernacht met het opzetten van tenten om Richard voor het eerst te proeven. Om 6 uur 's ochtends begint de in-line flessenhandel meestal, waarbij Jared Walsh, een vriend van de brouwerij en een oorneus
Ik zag een paar klanten aan de bar hun shirts omhoog tillen om met hun tatoeages te pronken. Eén man genaamd Cody had een oranje walvis op zijn arm en een andere genaamd Cody een groene op zijn rug naast een paar dozijn andere brouwerijlogo's.
bier paddestoelen
Het eten
De blauwdruk van Big Grove bestaat uit drie delen, of zoals Goettsch het noemt: de Gouden Driehoek. In dat Venn-diagram zijn bier, eten en sfeer opgenomen, wat in wezen neerkomt op gastvrijheid.
Het is duidelijk dat bier de voornaamste zorg is, maar het eten dat wordt geserveerd in de brouwerijpubs van Big Grove is nooit een bijzaak geweest. Culinair directeur en geboren in Iowa, Ben Smart, die kookte bij het met een Michelin-ster bekroonde The Herbfarm in Woodinville Washington, kwam thuis voor een interview op Kirkwood Community College om in het culinaire programma te werken, maar in plaats daarvan nam Goettsch hem eerst aan (Goettsch had decennia eerder met Smart's vader bij Hawkeye Foodservice Distribution gewerkt). Sean Towley, chef-kok van Big Grove, is zelf afgestudeerd aan Kirkwood; Chris Crissinger-Vurciaga, chef de cuisine bij Cedar Rapids, die sinds dag één bij het bedrijf werkt; en TJ Lytle chef de cuisine in Solon, de enige persoon in het personeel die zelfs maar in de buurt van Goettsch staat, behoren tot de belangrijkste culinaire medewerkers die de missie van Big Grove voltooien.
Foto's van de Britse chef-kok Marco Pierre White en de Franse chef-kok Auguste Escoffier hangen aan de keukenmuur in Iowa City. Gefrituurde spruitjes, gesmeerd met een honing-sriracha-vinaigrette en gegarneerd met geroosterde amandelen en koriander, zijn een bestseller op alle menu's van Big Grove, net als de gigantische Beierse pretzels geserveerd met Sherman Hill-champagne (een lichte pils) bierkaas; gepaneerde en gebakken knapperige bloemkool in de stijl van Buffalo Wings (die hebben ze ook!) Gedompeld in ranch- of blauwe kaas; en de kookplaatmac van Goettsch
De lat lag hier zo laag, moppert Goettsch, maar niemand gaat een duur voorgerecht kopen tenzij er vertrouwen is; het middelste menu moet herkenbaar zijn. Maar dat wil niet zeggen dat Big Grove ook zijn culinaire vaardigheden niet tentoonspreidt. Eén keer per jaar, tijdens de release van Richard The Whale, bedenken Smart en het team van chef-koks gerechten voor een speciaal diner dat verder gaat dan het tarief van een brewpub. Het diner van vorig jaar bestond uit een crudo van sint-jakobsschelpen met bruine boter van grapefruit en salie en balsamicoazijn van 25 jaar oud, een 45 dagen dry-aged prime ribeye met kersen-kosho-gerookte sojasaus en shiso en een koele Tropical Fool met kokos- en bananendiplomatenroom, guavegraniet en Hemingway daiquiri-fruitsalade. Vertel mensen niet hoe ze moeten eten; laat ze ontdekken zegt Goettsch.
De gastvrijheid
Er is een mantra die ik tijdens de drie dagen bij hen van meerdere medewerkers van Big Grove heb gehoord: het doel is niet om vandaag geld te verdienen, maar om mensen morgen terug te laten komen. Wehr vertelde me dat hun nieuwe tienjarige doel is gesteld op een omzet van 0 miljoen. Ze zijn op een derde van de weg daarheen.
Groei is niet alleen voor het merk, maar ook voor het team; ons doel is om uit te breiden en ertoe te doen. Goettsch stemde in met de groeistrategie: een mijl diep en een centimeter breed. In de brewpubs worden barmannen aangemoedigd een reden te vinden om een gast een biertje te kopen en een connectie te maken.
Deze genereuze filosofie is ook verweven in de filantropische tak van het bedrijf. Groot bos voorgoed dat vijf jaar geleden werd geformaliseerd, werkt samen met lokale non-profitorganisaties om hun gemeenschappen te helpen groeien en versterken door te herinvesteren in de wortels van de brouwerij. Lokaal drinken is ook iets teruggeven.
Ik ontmoette een stel Big Grove-medewerkers bij George's Buffet, een belangrijk onderdeel van Iowa City sinds 1939, met een enorme Hamms-muurschildering op de muur van de parkeerplaats. Het is een voetbalwedstrijd op zaterdagavond. We hebben hamburgers in waspapierhoezen. Een verkoper staat voor de teamtoast van vuurbalschoten. De volgende ochtend sta ik met Goettsch in de kerk.
Terwijl de orgels galmen, lezen we in koor de vetgedrukte tekst in het gebedenboek en zeggen samen amen. Goettsch overhandigde me een koffiekopje van Dunn Brothers en zwaaide naar vrienden vanaf de mezzanine waar we gescheiden van de gemeente zaten. Zijn vrouw Sarah, de predikant, hield haar preek vanaf de kansel. Ze sprak over de Japanse kunst van kintsugi, een methode om gebarsten of gebroken keramiek te repareren met gesmolten goud. Ze benadrukte onvolkomenheden: scheuren maken ons mooi; onze gebrokenheid maakt ons uniek. Zoals Sarah uitlegde, breken zwakke vaten. Sterke vaten kunnen ook breken, maar kunnen worden gerepareerd.
microbrouwerijen in Boulder Colorado
Goettsch is de lijm die Big Grove bij elkaar houdt. Is bier het goud dat onze breuken opvult en ons weer heel maakt? Of proberen we gewoon het glimmende goud in mensen te vinden? Doug nipt van zijn koffie, draait zich naar mij toe en zegt En ook met jou.
Michael Harlan Turkel
Michael Harlan Turkell, ooit een ambitieuze chef-kok, nu een bekroonde voedselfotograaf en schrijver, heeft de kookboeken van vele prominente chef-koks gefotografeerd, was co-auteur van een paar (waaronder 'The Beer Pantry' met chef-kok Adam Dulye) en schreef een van zijn eigen 'Acid Trip: Travels in the Word of Vinegar'. Turkell podcastt al meer dan tien jaar over eten en drinken, meest recentelijk de Modernist Pizza Podcast.
CraftBeer.com richt zich volledig op kleine en onafhankelijke Amerikaanse brouwerijen. We zijn uitgegeven door de Brewers Association, de non-profit handelsgroep die zich inzet voor het promoten en beschermen van de kleine en onafhankelijke ambachtelijke brouwers van Amerika. Verhalen en meningen die op CraftBeer.com worden gedeeld, impliceren geen goedkeuring of standpunten van de Brewers Association of haar leden.
