Voor liefhebbers van ambachtelijk bier is het bezoeken van elke brouwerij in je thuisstad een waardevol nieuwjaarsdoel. Maar zoals de meeste in januari aangekondigde missies is het er een die ik bleef stellen en die mislukte. Als buitenatleet die bekend staat om het backpacken van stedelijke routes, dacht ik dat mijn beste kans om die droom te verwezenlijken zou zijn als ik het allemaal tegelijk te voet zou doen. Dus in maart 2017 wandelde ik in acht dagen tijd 160 kilometer naar alle 65 brouwerijen van Denver. 
De bevolking van Denver groeit en de demografie verandert. Soms is het moeilijk om een gemeenschap op te bouwen tegen de achtergrond van de altijd aanwezige constructie. Om een landschap te begrijpen moet ik als backpacker het te voet zien. Misschien zou ik deze stedelijke veranderingen ook langzaam kunnen verwerken. Hoewel ik in Denver woonde, had ik slechts een paar van de vele buurten bezocht. De Denver Brew Hike zou me naar de verre uithoeken van de stad dwingen, naar buurten die heel anders waren dan de mijne.
Met brouwerijen die de wandeling verankerden en voetstappen die hen met elkaar verbonden, kon ik de smaak van de verschillende districten van Denver waarderen. In brouwerijen kon ik even pauzeren en mensen ontmoeten op hun eigen terrein. Wandelen en bier kunnen mijn vragen over een veranderende stad met elkaar verbinden.
( BEZOEK: Zoek een Amerikaanse brouwerij )
Een onwaarschijnlijke kampioen voor bier
Liz leerde een paraplu te gebruiken om de zon tegen te houden tijdens een wandeling door woestijnen.Als professionele wandelaar was de Denver Brew Hike mijn achtste backpacktocht door de stad, maar mijn eerste met een bierthema. De meeste kroegenzoekers hoeven zich geen zorgen te maken over de logistiek. Maar details verteerden mij. Zijn geloofsbelijdenise Bruz en die nieuwe River North-faciliteit in Denver City Limits? (Nee, maar ik ging er toch heen). Kan ik van Goldspot naar Chain Reaction lopen en toch De Steeg pakken op de ene dag dat deze langer dan vier uur open is? (Ja, maar ik moet haasten).
Bij het uitstippelen van een route vertrouw ik voor dat soort details altijd op de lokale gemeenschap. Wandelen in de stad heeft op onwaarschijnlijke plaatsen vriendschappen gevormd. Het heeft mij ondergedompeld in nichenetwerken in steden door het hele land.
Maar zou de bierscene in Denver mij ook betrekken?
Waarom de aarzeling? Om te beginnen heb ik niet het gezicht dat de meeste mensen zich voorstellen als ze denken dat ze een koud drankje drinken. Als Aziatisch-Amerikaanse vrouw ben ik een onwaarschijnlijke kampioen op het gebied van bier. Het is één ding voor mij om thuis van ambachtelijk bier te genieten; het is iets heel anders om mezelf open te stellen voor het toezicht van de biergemeenschap.
Maar zelfs voordat ik mijn eerste pint dronk, smeedde een gedeelde liefde voor bier verbindingen. Terwijl ik nog in de planningsfase zat, stelde Colorado Beer Geek voor welke brouwerijen ik moest opnemen (en wat ik waar moest drinken). Mijn vriendin Nikki Minette, een ervaren taproommanager bij verschillende brouwerijen, bracht mij in contact met bierschrijver Jonathan Shikes. Ik was fangirl toen juffrouw Lupulin, een zeldzame vrouwelijke geavanceerde Cicerone, mij ontmoette in Wit's End. Mijn wandelpartner Naomi Hudetz en andere vrienden uit de wandelwereld wilden ook mee. Tot mijn verbazing wilden bierliefhebbers overal graag bondgenoten zijn in mijn zoektocht.
Toen kreeg ik een e-mail van Kyle Clark, de gastheer van 9News, die zijn cameraman Chris stuurde om met ons mee te gaan op reis. Nu was de Denver Brew Hike meer dan een kaartexperiment: Denver zou toekijken.
( LEZEN: Pride Not Prejudice: veilige ruimtes creëren voor de LGBTQ-gemeenschap )
Liz start samen met een aantal andere wandelaars bij brouwerij Crooked Stave. (Foto: Whitney LaRuffa)Brouwerijen zijn een gigantische petrischaal van menselijke samenwerking
Het is tegenwoordig gemakkelijk om je te verstoppen achter onze auto’s en afgesloten wijken. Maar we vormen een echte gemeenschap door mensen die anders zijn dan wij, samen te brengen en ermee te communiceren. Als we naar een brouwerij lopen, komen we onderweg vreemden tegen. Het laat ons alledaagse verrassingen observeren: een bloem die een kat door het raam opent of een kleine gratis bibliotheek. Door in een brouwerij te zijn, worden we verder opengesteld voor nieuwe ideeën van nieuwe mensen. We bouwen aan een betere wereld als we onszelf aan anderen blootstellen.
Nergens lieten de mensen zich zo graag aan de wereld zien als bij Factotum Brewing. Ik wandelde op een warme zaterdag deze buurtbrouwerij in Sunnyside binnen. Een stralende man begroette mij: Je moet mijn bier proberen! Hij wees trots naar wat een sportbeugel leek.
Factotum’s mede-eigenaar Laura Bruns legt het uit. Deze brouwerij is een ruimte waar thuisbrouwers kunnen oefenen op professionele apparatuur. Hier kunnen ze hun experimenten met het publiek delen, feedback krijgen en leren hoe ze bier op een hoger niveau kunnen maken. Er was momenteel een bierwedstrijd in March Madness-stijl aan de gang. Mijn nieuwe vriend hier hoopte door te gaan naar de finale.
Terwijl deze meneer hoppig praatte, keek ik om me heen. Het was duidelijk dat Factotum een tweede thuis was voor hem en de andere thuisbrouwers die een poging waagden in de grote competities. Hoewel ze op dit moment geen bier aan het maken waren, wilden ze er toch zijn om onze wandeling te delen en te horen.
Natuurlijk kunnen een paar drankjes de angst wegnemen om nieuwe mensen te ontmoeten. Maar ruimte en plaats zijn ook belangrijk. Acht dagen lang begon ik brouwerijen te zien als deze gigantische petrischaal van menselijke samenwerking. Factotum is een broedplaats waar creativiteit kan floreren: mensen die hun beste vloeibare kunst nemen en deze als een galerie vol kranen aan de wereld tentoonstellen. Brouwerijen waren een plaats van hoop, groei en opwinding. De voelbare vitaliteit van Factotum gaf mijn (op dat moment) door wandelen versleten lichaam energie.
( REIS: Plan uw volgende bierkatie )
Lokale brouwerijen zijn de ‘derde plaats’ van vandaag
Liz Thomas bij de finish van de Denver Beer Hike. (foto: John Carr)Socioloog en gemeenschapsbouwer Ray Oldenburg beschreef een derde plek als noch thuis, noch als werk, maar als een plek die nog steeds voelt als de jouwe. In het 18e-eeuwse Parijs was dit de coffeeshop. Denkers en revolutionairen ontmoetten elkaar daar op neutraal terrein voor pittige politieke debatten en filosofische discussies.
wat is het bierrecept?
In die tijd was koffie de drank van de dag, een hippe nieuwe import uit recentelijk gekoloniseerde landen. Maar nu, te midden van de ambachtelijke bierrevolutie, staat de buurtbrouwerij op de derde plaats. Het is de plek van ons tijdperk om te ontspannen en te leren onze geest te verruimen door middel van gesprekken. De moderne derde plaats werkt als de oude: ons kennis laten maken met nieuwe mensen en nieuwe ideeën.
Platt Park is zoals veel ambachtelijke brouwerijen in Denver: die buurt staat op de derde plaats. Het ligt in een leuke winkelstraat aan de overkant van de ijssalon en naast het folklorecentrum. Het is niet ontworpen om opzichtig te zijn, zoals de grotere activiteiten in de binnenstad die zich op toeristen richten. In heel Denver gaan mensen naar hun plaatselijke brouwerij om trivia te spelen of yoga te leren zonder oordelende ogen. Brouwerijen zijn plekken om karaoke te zingen of stand-up te oefenen. Platt Park voelt als een plek voor stamgasten waar iedereen je naam kent... maar het bier is beter.
De vrienden van Liz hebben een feestelijke voltooiingsbanner voor haar gemaakt om te dragen bij de finish bij Chained Reaction Brewing. (Foto: John Carr)In een brouwerij als Platt Park is bier het gebruikelijke gespreksonderwerp. Het is net als sporten of het weer; iets veiligs om ongelijksoortige mensen met elkaar te verbinden. Als ik met vreemden sprak over de brouwerijen die ik had bezocht, was het alsof we over gemeenschappelijke vrienden aan het roddelen waren. We zouden ieders eigenaardigheden, geweldige hoogtepunten of veel gemiste seizoenseffecten kunnen bespreken. En het punt is: we vonden het allebei erg belangrijk wat deze vriend van plan was.
De plaatselijke brouwerij voldoet ook aan een andere eis voor derde plaatsen. Het is een geweldige nivelleerder. In een brouwerij kon ik vergeten dat ik met wandelstokken en een bergrugzak door de stad liep. Ik heb mensen ontmoet met wie ik op geen enkele andere manier in mijn leven misschien ooit heb gesproken. Maar hier in de veiligheid van deze brouwerij zouden we één kunnen zijn met onze verschillen, verenigd door onze gemeenschappelijke liefde voor bier.
( LEZEN: Brouwerijen langs Route 66 )
De blijvende indruk van Brewability Lab
Tegen de tijd dat we bereikten Brouwbaarheidslaboratorium het was 16 kilometer geleden sinds onze laatste brouwerij en te veel uren sinds mijn laatste biertje. In de straten van de nabijgelegen industriële wijk ontbrak het aan schaduwbomen of trottoirs. Vrachtwagens raasden voorbij. Gevangenen in de provinciale gevangenis belden ons. Waarom heb ik deze brouwerij überhaupt op de kaart gezet? Ik mopperde tegen mijn wandelpartners, die zich waarschijnlijk gedupeerd voelden om die dag met mij mee te gaan.
Maar ik stond op het punt de meest memorabele brouwerij van de hele Denver Brew Hike te ontdekken.
Bij Brewability Lab serveren jongvolwassenen met speciale behoeften bier in scheikundebekers. Ze maken grappen met je aan de andere kant van de bar. Het Lab biedt broodnodige banen en training voor mensen met ontwikkelingsstoornissen. Het is ook een ruimte waar bezoekers hen op hun eigen manier kunnen leren kennen.
Oprichtster Tiffany Fixter ziet bier als medium voor burgeractivisme. Als voormalig leerkracht speciaal onderwijs zag Tiffany niet veel zinvolle kansen voor de mensen die zij diende. Nu creëert ze de verandering die ze wilde zien.
Tiffany begroette ons en stelde ons voor aan onze bierman Tony, die doof is. Kan ik je meenemen op een rondleiding? vroeg hij. Ik aarzelde. We liepen achter op schema en moesten voor donker het slecht verlichte industriegebied verlaten. Maar Tony’s enthousiasme om ons rond te leiden kon wedijveren met dat van de thuisbrouwer die halvefinalist werd bij Factotum. Hoe konden we nee zeggen?
Lopen naar Brewability kan een gedoe zijn geweest. Maar het benadrukte hoe brouwerijen als deze zich aan de rand van de stad bevinden, net zoals hun werknemers aan de rand van de samenleving staan. Het wandelen daar gaf me de tijd om na te denken. Hoe kon ik de verandering zijn die ik wilde zien? Welke problemen zijn de moeite waard om een betere gemeenschap op te bouwen?
( LEREN: Wat is het Independent Craft Brewer-zegel )
Wanneer eigenaren afkomstig zijn van de plek waar de brouwerij gevestigd is en de taal van de mensen spreken, weerspiegelen ze de levendigheid van een stad, zoals de muurschilderingen die de gebouwen sieren.
Ambachtelijk bier gaat niet echt over bier
Wat de ambachtelijke bierindustrie zo veel meer maakt dan een ander product in een fles, zijn de mensen. Door deze mensen in hun eigen zone te ontmoeten en er te voet te komen, worden barrières en pretenties weggenomen. Het benadrukt onze gedeelde menselijkheid.
IPA in noordoostelijke stijl
Ik stop dus niet. Ik herhaalde de brouwwandeling-missie in Bend Oregon in februari 2018. En volgende maand zal ik met de steun van Backpacker Magazine Bezoek Grand Rapids, de Michigan Brewers Guild en Merrell, een lokaal buitenbedrijf, de wandeling Grand Rapids Michigan brouwen. Ik ben heel blij dat toeristenbureaus, lokale bedrijven en zelfs bibliotheken ambachtelijke brouwerijen nu erkennen voor wat ze zijn: het nieuwe bloed van steden.
Ik wil dat de mensen die de Denver Brew Hike op tv hebben gezien, het zich herinneren als meer dan een frivool human interest-verhaal. Door de brouwerijen van Denver te voet met elkaar te verbinden, veranderde de manier waarop ik over Denver denk en de rol die bier daarin speelt. Brouwerijen hoeven niet te zijn zoals elk ander bedrijf. Wanneer eigenaren afkomstig zijn van de plek waar de brouwerij gevestigd is en de taal van de mensen spreken, weerspiegelen ze de levendigheid van een stad, zoals de muurschilderingen die de gebouwen sieren. Brouwerijen kunnen gemeenschappen verankeren als we ze op het lokale gericht houden.
Liz Thomas
Liz Thomas is een journalist en professionele wandelaar, gefascineerd door de kruising tussen gemeenschaps- en door mensen aangedreven avonturen. Hoewel ze eerder een snelheidsrecord had op de 3500 kilometer lange Appalachian Trail, richten haar meest recente projecten zich op het wandelen naar alle brouwerijen in een stad. Als redacteur voor Treeline Review drinkt ze bier als ze niet over spullen schrijft.
CraftBeer.com richt zich volledig op kleine en onafhankelijke Amerikaanse brouwerijen. We zijn uitgegeven door de Brewers Association, de non-profit handelsgroep die zich inzet voor het promoten en beschermen van de kleine en onafhankelijke ambachtelijke brouwers van Amerika. Verhalen en meningen die op CraftBeer.com worden gedeeld, impliceren geen goedkeuring of standpunten van de Brewers Association of haar leden.
